कविता
"कविता ही निखटी
समजुपाची नासता
ती भोगपाची आसता"
तो माचयेवेल्यान सांगतालो...
आपली कविता दुर्बोध
हेंय तोच सांगतालो
व्हडा अभिमानान.
समिक्षकांनी तर ताका
माथ्यार घेवन नाचयल्लो.
दरेकलो सांगतालो
विंगड विंगड अर्थ ताचे कवितेचे
कुड्ड्यांनी करचें वर्णन हतयाचें
तशेशे
हांव चित्तालों...
कविता आसत भोगपाची
जाल्यार तिणें येवचें
नग्न जावन
नागडी उगडी
विवस्त्र
जशी आसा तशी
ट्रान्स्परण्ट!
घालचीं न्हय तिणें आंगलीं
हटवादी तत्वज्ञानाचीं
चडोवचे न्हय तिणें अळंकार
शब्दबंबाळ प्रतिमांचे
थापचो न्हय तिणें मेकप
स्वरूपबदलू आशयघनाचो
दुर्बोधाचो बुरखो तर
घालचो न्हय निखालस
जातूंत ती स्वताकच पळोवंक शकना
आनी वळखुपाक तर शकच ना
तिणें येवचें;
सत्य जावन
शिव जावन
सुंदर जावन.
फुलूं दी तिचें आंगपांग
तिच्या अर्थपुर्ण कटाक्षांनीच
तट्टटूं दी म्हजीं शिरंतरां
तिच्या निरागस हांश्यानच
उबे रावं दी रोमांच आंगभर
तिच्या दर्दभ-या दुकांनी
चिप्प भिजूं दी
म्हजेंय आंगपांग
खतखतूं दी म्हजोय स्वास
तिच्य मळबचुंबी हावेसांनी
जावं दी म्हजीय ल्हंव उबी
तिच्या आत्मविस्वासी उतरांच्या शिंवरांनी
भोगूं दी म्हाका
तिका
वयर सकयल
भायर भितर
मना काळजांतल्यान
कणा कणांतल्यान...
तीच खरी कविता
भोगमयी
सत्यं
शिवं
सुंदरं
आनी;
नासत ती तशी
जाल्यार मात
कविता म्हळ्यार
निव्वळ भोगावळ
शब्दबंबाळ
निरर्थक
आत्मकेंद्री
आत्मसंतुश्टी
हस्तमैथून!!
(30 जानेवारी 2011)
आमकां ऑनलयन कोंकणी साहित्य जाय भाशेच्या वावरा पासत. आमचो सुनापरान्त एक दीस आसता जाल्यार धा दीस नासता. आमच्या भाशेच्या वावरा पासत तुमचें योगदान जाय.
सौरभ