मनांतलें मनांत
दोळे भरून पळयल्ले
मनांत हांवे चित्रायलें
ओंठार हाडून गिळिल्ले
मनांत म्हज्या कोरांतलें
कानार जें पडटालें
मनांत ल्हउच लिपयलें
मनांत जें चलतालें
कागदार ओतचें थारायलें
वरान वरां बसलें
बरय बरय बरयलें
बऱ्या वेळान कळून आयलें
मन रितें जावचे सोडून
कागद रितेंच उरलें
चित्रायल्ले कोरांतिल्ले
मनांतलें मनांत उरलें
हातांतलें कागद कोरे
मन मात जडावलें ...
---रुपाली किर्तनी
Disclaimer: Views expressed above are the author's own.
Posted By रुपाली मावजो कीर्तनी | 12 Dec '13 21:46 | 1 Comments
Nice poem, in today's world relation's going vanishing, we have bond to make them long live.
Regards
Santosh