आवय वरी
खोरे कुदळ घेवन आंगार
केलो तिणे सोबीत श्रिंगार
वारांव चिरे रिगोवन काळजांत
रांवक दिलो सोबित वाठार
खतखतीत घेतलो डांबर
रस्ते दिले दाखोंवक दिका
हांसते खेळटे दवरूंक आमकां
सोंसचे पडटा खूब तिका
काळा वांगडा बदलत रावता
शक्त आपली वाडयत रावता
खर वतान तापून लेगीत
झाडां पेडां धोलयत रावता
तकलेर तिचे फायचें वजें
घट्ट मुठींत रेंवें कण
आवय वरीच धर्तरी ही
भुरग्यां खोशेक मारता मन
-- रुपाली किर्तनी
Disclaimer: Views expressed above are the author's own.
Posted By रुपाली मावजो कीर्तनी | 24 Sep '13 21:21 | 0 Comments